ارزیابی و تحلیل توان گرادیان شوری در مصب رودخانۀ اروند بر پایۀ روش الکترودیالیز معکوس

امروزه توان الکتریکی حاصل از گرادیان (یا شیب) شوری به عنوان یکی دیگر از منابع انرژی تجدیدپذیر به شمار می رود. این انرژی را می توان از اختلاط دو نوع آب با غلظت های نمک متفاوت به دست آورد. در مصب یک رودخانه، آب شیرین با آب دریا به طور طبیعی و بدون هیچ مانعی با یکدیگر مخلوط می شوند. یکی از روش های کاربردی و مناسب برای کنترل این اختلاط بدون مانع و استحصال انرژی از آن، روش الکترودیالیز معکوس است. رودخانۀ اروند در مرز ایران و عراق، یکی از رودخانه های آب شیرین است که در نهایت، به خلیج فارس منتهی می شود. در این تحقیق، با استفاده از پارامترهای فیزیکی اندازه گیری شده در سه ایستگاه هیدرومتری، میزان شوری آب این رودخانه بررسی می شود؛ سپس با مقایسۀ آن با میزان شوری آب خلیج فارس، انرژی الکتریکی دست یافتنی از آن، به صورت تئوری مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد.